فروغ
نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب میشود.... چگونه سایه ی سیاه سرکشم اسیر دست آفتاب میشود.... نگاه کن تمام هستی ام خراب میشود... شراره ای مرا به کام میکشد ... مرا به اوج میبرد... مرا به دام میکشد... نگاه کن... تمام آسمان من پر از شهاب میشود .... تو آمدی ز دورها و دور ها... ز سرزمین عطر ها و نورها... نشانده ای مرا کنون به زورقی... ز عاجها،ز ابرها،بلورها.... مرا ببر ،امید دلنواز من... ببر به شهر شعرها و شورها.... به راه پر ستاره میکشانیم.... فراتر از ستاره مینشانیم... نگاه کن... من از ستاره سوختم... لبالب از ستارگان تب شدم.... چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل.... ستاره چین برکه های شب شدم.... چه دور بود پیش از این زمین ما.... به این کبود غرفه های آسمان.... کنون به گوش من دوباره میرسد.... صدای تو... صدای بال برفی فرشتگان.... نگاه کن که من کجا رسیده ام.... به کهکشان،به بیکران،...به جاودان... کنون که آمدیم تا به اوجها... مرا بشوی با شراب موجها.... مرا بپیچ در حریر بوسه ات... مرا بخواه در شبان دیر پا.... مرا دگر رها مکن.... مرا از این ستاره ها جدا مکن.... نگاه کن... که موم شب به راه ما چگونه قطره قطره آب میشود... صراحی سیاه دیدگان من.... به لای لای گرم تو لبالب از شراب خواب میشود... به روی گاهواره های شعر من نگاه کن... تو میدمی و آفتاب میشود... فروغ.
کلمات کلیدی :
